Ik liep al een tijd rond met het plan een podcast te maken over ICT ontwikkelingen en hun betekenis voor onderwijs. Daar schrijf ik graag over maar erover praten werkt vaak nog beter. De podcast zou een gesprek moeten zijn, dan kun je elkaar aanvullen en vragen stellen.
Ik ken twee goede voorbeelden waar ik dit idee van heb opgepikt:
Maar ja, je kent het wel, geen (priori)tijd en geen resources om het concreet te maken. En met wie kun je zo'n gesprek voeren?
Toen kwam de reorganisatie bij Kennisnet langs begin dit jaar. We hebben een flinke kanteling uitgevoerd waarbij we ons richten op drie belangrijke publieke taken waaronder innovatie. Laat ik nu de gelukkige zijn die dat laatste mag oppakken met een team gedreven mensen.
Talenten boven functieomschrijvingen
Mijn innovatie team bestaat uit mensen met officiele functienamen als projectmanager, webredacteur of communicatieadviseur, maar als je hun individuele talenten en belangstelling leert kennen wordt het pas echt interessant. Zo is Wietse een projectmanager maar volgt hij uit belangstelling alle bewegingen in de ICT wereld, met name ook de Blog en Game-wereld. Lucas is webredacteur maar is toevallig(?) 1 van de 3 makers van eerdergenoemde 'One More Thing' podcast die intussen 267 keer is gemaakt in de afgelopen 7 jaar en een grote groep volgers kent via de gelijknamige blog.
Mijn Kennisnet collega van de unit Expertise Frans Schouwenburg is een zeer gewaardeerd spreker in het onderwijs en weet heel goed wat er speelt bij instellingen. Olaf die onze 'Verdieping' bestiert zit bovenop de nieuwste apps, video's en ander materiaal. Er begon zich een mooie mix van interesses en invalshoeken af te tekenen. De gesprekspartners waren er dus opeens en ik vind het erg leuk dat het een dwarsdoorsnede is van onze organisatie, het kenmerkt de grote improvisatie factor die we er bewust in proberen te houden.
Gamification en Jane McGonigal's 'Reality is Broken'
Intussen hebben we met ontzettend veel plezier en ogenschijnlijk gemak, vooral dankzij Lucas' grote ervaring, in 3 maanden al 7 podcasts gemaakt waar ik oprecht trots op ben. Niet omdat het niet beter kan, maar omdat we snel leren, hard werken aan goede onderwerpen en steeds meer mensen weten te betrekken bij de onderwerpen die we kiezen. Onze laatste podcast voor de zomervakantie is daar een goed voorbeeld van. Met Thijs de Vries maakten we een podcast over 'Gamification', een onderwerp bovenin de hype-cycle dat we wat dichter bij de onderwijspraktijk willen brengen.
Dit onderwerp greep mij met name na lezing van 'Reality is Broken' van Jane McGonigal, gebaseerd op jarenlang onderzoek naar 'Alternate Reality Games'. Hierbij worden spel-elementen toegevoegd aan bestaande 'echte' taken en plichten die door het spel leuker, uitdagender en/of motiverender worden gemaakt. Haar TED talk van begin dit jaar 'The game that can give you 10 extra years of life' is de moeite waard om te bekijken.
You ain't heard nothing yet ;-)
Na de zomervakantie pakken we de draad weer op, eind augustus hebben we weer een afspraak staan met het podcast team. We krijgen regelmatig feedback en die is erg welkom. Soms even slikken, iemand duidde onze bewust gekozen informele setting als 'borrelpraat'. Hadden we al gezegd dat we constructieve feedback het meest waarderen ?-)
Die krijgen we ook t.a.v. onderwerpen en andere verbeterpunten, daar ben ik erg blij mee. We zijn immers pas begonnen en nu al mogen we soms 1000 'luisteraars' voor een aflevering noteren. Superleuk dat iets dat zoveel plezier geeft om te maken ook aanslaat.
Mike (Juli/2012)
Op 25 juni jl. sloot Gtar - The First Guitar that Anybody can Play - een succesvolle funding af op kickstarter. Het doel van $100.000 werd ruimschoots gehaald met $353,392 bijeengebracht door 956 backers, waarvan ik er één ben! Misschien goed om even een paar zaken toe te lichten ;-)
Kickstarter doet Crowdfunding voor creatieve projecten
Crowdfunding is al enkele jaren een zeer interessant fenomeen. Op platforms als kickstarter beschrijf je jouw project en enkele 'pledges', voor een bedrag dat je als (particulier) investeert wordt je een tegenprestatie toegezegd. Ja inderdaad, dit is niet hetzelfde als een aankoop in een winkel. Als het funding doel niet gehaald wordt gaat het project niet door, je toezegging wordt niet geind. Als funding wel slaagt, zoals bij Gtar, wordt het geld geind en gaat het project van start, levering van toegezegde tegenprestaties is daarbij echter niet gegarandeerd, je neemt zoals bij elke investering een risico.
Het vernieuwende aan deze nieuwe manier van zaken doen is dat financiering van een project door aanstaande klanten/fans van het project gebeurt, niet door een zakelijk financier die overtuigd moet worden van de veronderstelde belangstelling van de markt. Die markt bewijst zelf de belangstelling in het product en de ondernemer heeft direct contact met een schare aanstaande klanten en kan nog voordat hij begonnen is in gesprek en het idee of product al nader gaan invullen en aanpassen.
De Gtar is een 'educatieve' gitaar
Mijn droom is al jaren om electrische gitaar te leren spelen, mijn probleem is dat ik daar geen tijd voor vrij maak... De Gtar doorbreekt die impasse op een manier die doet denken aan de aard van Augmented Reality techniek. Daarbij wordt de realiteit aangevuld met informatie of indrukken die daaraan gerelateerd zijn en toepasselijk of instructief zijn om toe te voegen. De Gtar doet iets vergelijkbaars, hij vult nl. je (pogingen tot) gitaarspel aan tot de bedoelde muziek afhankelijk van de moeilijkheidsgraad die je in de begeleidende app op de iPhone hebt geselecteerd. In de 'easy' modus hoef je alleen de goede snaar te raken om de juiste toon te krijgen, de 'difficult' modus is veeleisender en je kunt stap voor stap groeien naar beter spel daarbij aangemoedigd door muziek die al klinkt zoals je ooit 'echt' hoopt te kunnen spelen.
De Gtar is geen speelgoed gitaar, maar ook geen gewone electrische gitaar. Klassiek geconstrueerd door ervaren gitaartbouwers bevat deze houten gitaar ook een iPhone als 'computer', sensoren die snaren volgen en gekleurde LEDs in het 'fretboard' die je aangeven welke snaar je moet aanslaan en welke greep nodig is om de juiste noot te produceren. Disclaimer: als je als gepassioneerd gitaarspeler gruwt van mijn pogingen tot een beschrijving van gitaarspel vergeef dan deze amateur. Youtube wacht nog op me met ongetwijfeld honderden instructievideo's voor beginnende spelers ;-)
Onweerstaanbare combinatie van techniek en jongensdroom
Enfin deze combinatie van nieuwe toepassing van informatietechnologie en het leren bespelen van een electrische gitaar bleek onweerstaanbaar voor mij. Ik kijk uit naar mijn Gtar in september dit jaar en de eerste schreden op het pad als gevierd gitaarheld, Jimi Hendrix here I come ;-)
Mike (Juni/2012)
"Everyone is an expert at solving the problems that they themselves experience". Zo begon Emer Beamer (not kidding ;-) van Butterfly Works haar presentatie op de PICNIC innovation mashup. Haar verhaal trof me direct omdat ik me realiseerde dat er veel over het heruitvinden van onderwijs wordt gesproken, maar dat daarbij maar zelden docenten direct betrokken zijn.
Ikzelf heb me daar zeker ook schuldig aan gemaakt de afgelopen jaren. Terwijl docenten de werkelijke experts zijn als het gaat om de problemen in het onderwijs en de oplossingen daarvoor.
Maar het nieuwe innovatie team bij Kennisnet is zeer bewust bezig het onderwijs en met name docenten nauw te betrekken bij verkenningen. De taakopvatting van het innovatie team, waarvan ik de aanvoerder mag zijn, is om van een ontwikkeling of trend een innovatie voor het onderwijs te maken door samen met het onderwijsveld een idee goed uit te werken en vervolgens uit te voeren. Pas bij brede adoptie van zo'n idee of concept mag immers gesproken worden van (succesvolle) innovatie. Maar hoe creëer je een omgeving waarin mensen komen tot die innovaties?
Design Thinking zit in de Cultuur niet in de Methode
Andrea Mallard van IDEO gaf met de beste presentatie van de ochtend over de cultuur bij IDEO nadrukkelijk aan dat de 'zachtere' cultuur aspecten van een organisatie veel belangrijker zijn dan de formele structuren en methodes. Natuurlijk is het makkelijk praten voor een internationaal concepten bureau dat de Design Thinking Methode (de gebruiker centraal in het ontwerpproces) heeft uitgevonden. Dan kun je je ook richten op andere aspecten. Toch troffen haar illustraties van de IDEO cultuur me en ik herkende mijn eigen beelden van een stimulerende omgeving waarin mensen hun creativiteit durven in te zetten. Een paar voorbeelden:
De beste stuurlui staan aan wal, ik ben in mijn bootje gestapt en probeer snelheid te maken ;-)
Het is niet zo moeilijk geïnspireerd te raken door een ochtend met sprekers die vol passie over innovatie praten. Het vertalen van die inspiratie naar het eigen handelen, daar zit de uitdaging. Ik ga die uitdaging aan en wil graag bijdragen aan een cultuur die de experts in onderwijs hun eigen oplossingen laat realiseren. Constructieve feedback is daarbij onontbeerlijk, ik kan de effectiviteit van mijn handelen niet verbeteren zonder terugkoppeling. Je reactie op deze blog of via twitter is daarom zeer welkom.
Mike (Mei/2012)
[N.B. Deze post is ook gepubliceerd op de innovatieblog van Kennisnet, waar ik werkzaam ben als Manager van de afdeling Innovatie.]
Vorige week had ik het voorrecht om in Nijmegen de Edushock Experience bij te wonen. Onderwijsdeskundigen, docenten, leerlingen en andere geïnteresseerden spraken met elkaar over onderwijs waarbij de leerling centraal staat en echt gezien wordt als individu met heel eigen talenten, aandachtspunten en voorkeuren. Deze leerling geeft zelf mede vorm aan het onderwijs.
De dag was zo opgezet dat de aanwezigen werden geprikkeld met korte, energieke TED-achtige praatjes die opriepen tot actie. Deze rondes werden afgewisseld met 'workshocks' waarbij kleine groepjes zich verdiepten in bijvoorbeeld 'authentiek spreken', 'leraar worden', 'denkbeeldhouwen' of discussierden aan de dialoogtafels. Deze opzet was verfrissend! Veel bijeenkomsten over 'het leren van de toekomst' bestaan uit een serie lange aaneensluitende voordrachten van 9:00 tot 17:00. Edushock daarentegen past duidelijk 'practice what you preach' toe.
Edutopia, belonend leren: geen gemiddelde maar een optelsom
Robert van Hoesel, ook betrokken bij het 21st century skills project van Kennisnet, vertelde een mooi verhaal over zijn 'Edutopia'. Zijn ideale onderwijs biedt de vrijheid te kiezen wat je wilt leren, waar je dat wilt leren (binnen en buiten de school) en wanneer je dat wilt leren (leren kent geen onderbrekingen). Leerlingen kunnen van 7:00 tot 22:00 terecht aan de kennisboulevard met geniuses die je alles kunnen vertellen en leren wat je wilt. Je hoeft ook niet eindeloos toetsen te maken; je verdient learning points door het uitvoeren van opdrachten. Samenwerking levert bonuspunten op en de trekker van het groepje verdient leaderpoints die bepalen wie 'burgemeester' is van een onderwerp. Je teamleden kies je op basis van hun 'level' (vaardigheid) en als jij jouw volgende level haalt, mag je weer volgende, complexere opdrachten doen.
Komt werken in je eigen tempo, 'levelling up' en bonuspunten voor extra uitdagingen u bekend voor? Juist, games bevatten precies deze ingredienten die erop gericht zijn een speler uit te dagen en te boeien. Als de game te makkelijk is en verveelt, haakt de speler af. Als het level te moeilijk is, haakt de speler ook af. Het i
nzetten van beproefde concepten uit games, ook wel gamification genoemd, is een veelbelovende ontwikkeling om leerlingen te motiveren en tot grotere inzet te verleiden.
Geen woorden maar daden
Ik weet niet wat uw ervaringen zijn, maar bij de meeste bijeenkomsten word je vooral bevestigd in het feit dat alles anders moet in de toekomst. Bij Edushock ging het niet om het leren van de toekomst maar om het leren van vandaag en hoe dat kan en moet veranderen. Een mooi voorbeeld van deze actiebereidheid gaf Erica Aalsma met haar beschrijving van 'de omgekeerde leerweg'. In dit concept wordt uitgegaan van een verregaande integratie van leren en werken, waarbij een levensechte leerwerkomgeving ervoor zorgt dat er geleerd kan worden van werken in de praktijk. Het talent van de meester staat centraal, de leermeester en werkmeester werken samen in een hybride leeromgeving. Vooral voor leerlingen die liever met hun handen dan met hun hoofd leren, is dit een prachtig initiatief.
Samengevat hebben alle deelnemers aan de Edushock Experience tegen elkaar gezegd dat de leerling in het huidige onderwijs onvoldoende 'gezien' wordt. De vraag is hoe we eruit halen wat erin zit in plaats van erin stoppen wat voorgeschreven is. Eén van de sprekers gebruikte een quote van Einstein die mooi samenvat wat de rode draad was van de bijeenkomst:
"The intuitive mind is a sacred gift and the rational mind is a faithful servant. We have created a society that honors the servant and has forgotten the gift."
- Albert Einstein
Ik kan iedereen van harte aanbevelen om kennis te maken met de ideeën achter Edushock. Vooral omdat het niet alleen gaat over het leren van de toekomst maar ook omdat het praktische inzichten geeft om vandaag de dag met die veranderingen te beginnen.
Mike (Maart/2012)
[N.B. Deze post is ook gepubliceerd op de innovatieblog van Kennisnet, waar ik werkzaam ben als Manager van de afdeling Innovatie.]
De afgelopen jaren is er veel te doen geweest over het nieuwe probleem van de informatiemaatschappij: 'information overload'. Met duizenden tweets per seconde en 24 uur nieuwe video per minuut op YouTube staat één ding vast: het is onmogelijk alles wat gepost wordt te lezen en te bekijken. Maar wat is relevant voor jou? Wat mag je niet missen?
Het sociale web vraagt dagelijks steeds meer tijd van ons; leidt het allemaal niet té veel af? Of is het juist een hele krachtige aanvulling op onze beperkte mogelijkheid real-time contact te onderhouden met alle vrienden en professionals waar we een relatie mee onderhouden?
Nick Bilton, auteur van 'I Live in the Future & Here's How It Works' stelt dat juist onze sociale netwerken, hij noemt dat ons 'Anchor Network', ons behoeden voor information overload.
Curatie door je 'Anchor Network'
Nick Bilton startte zijn carrière bij het R&D lab van de New York Times en werkt als docent aan de New York University. Zijn werk richt zich op het onderzoeken van de ontwikkeling van mediaconsumptie. Voor de New York Times is de belangrijkste vraag hoe de lezer van de krant behouden kan blijven als betalende klant van een nieuwsproduct in één of andere vorm. Daartoe verdiepte Bilton zich in de toegevoegde waarde die consumenten zoeken. Dat is niet langer (alleen) de inhoud of de kwaliteit daarvan maar eerder de relevantie.
Het woord dat Bilton gebruikt voor de selectie van relevante en kwalitatief goede informatie is 'curatie'. Dit woord wordt onder andere gebruikt in de museumwereld voor de samenstelling van een collectie objecten die qua samenhang en kwaliteit bijzonder zijn. Hij stelt ook vast dat die curatiefunctie eigenlijk al ingevuld is door ons netwerk van vrienden en collega professionals. Op sociale netwerken als Facebook en Twitter, maar ook in je blogroll heb je vrienden, experts en interessante bloggers geselecteerd die je relevant acht voor jouw interesses. Zij vormen op die manier een filter voor jou, ze cureren de inhoud die ze zelf tegenkomen en delen alleen dat wat ze relevant en waardevol achten. Kortom, ze filteren de informatie die ze waardig genoeg vinden voor jouw aandacht. Bilton schrijft dat sinds hij zich dat realiseerde hij niet langer bezorgd is dat hij belangrijke informatie mist. Hij weet dat zijn zorgvuldig samengestelde 'Anchor Network' er altijd voor zorgt dat belangrijk nieuws hem bereikt.
Wiens curator ben jij?
De elegantie van de door Bilton geschetste constructie is dat de stortvloed aan informatie die we gezamenlijk voor elkaar produceren op eenzelfde manier wordt beteugeld: gezamenlijk. Deze post bijvoorbeeld beoogt jou als lezer een in mijn ogen interessant idee voor te houden. Je hoort of leest wel eens vaker wat, maar dit concept spreekt me echt aan. Ik ben daardoor ook anders naar mijn sociale netwerken gaan kijken en geef ze steeds meer vorm als mijn persoonlijke filter. Welke twitteraars bieden mij interessante inzichten of verwijzen er naar? Welke blogs bevatten regelmatig interessante posts? Met nieuwe follows en unfollows, toevoegingen of deletes in je RSS feeds geef je jouw curatieteam vorm. En zij doen dat op hun beurt wellicht met behulp van jouw tweets of posts.
De leraar als anker voor de leerling
Ik vraag me af of Biltons suggestie ook bruikbaar is in de onderwijs situatie. Informatie is er in overvloed, op slechts één 'Google search afstand'. De vraag is vooral: wat daarvan is waardevol, relevant (in jouw onderwijs) of zelfs correct? Is een leraar in deze tijd eigenlijk ook niet vooral een curator? In eerste instantie door leerlingen te wijzen op relevante te bestuderen bronnen. Maar voorbij die curatie ook vooral om de leerling te leren zelf het onderscheid te maken tussen relevante informatie en loze bladvulling. Ik denk dat het de leraar opnieuw in zijn kracht zou kunnen zetten. Leerlingen zijn misschien heel vaardig en snel met het toetsenbord en elk device dat er één bevat, al dan niet virtueel. Maar de vaardigheid uit alle gevonden data de informatie te selecteren die ertoe doet, dat vraagt training en is in onze kenniseconomie één van de meest waardevolle competenties.
Hoe zit het met u? Heeft u al een 'Anchor Network' waarop u kunt vertrouwen? Ziet u relevantie voor het concept in het onderwijs? Ik ben erg benieuwd naar uw inzichten en lees ze graag in de reacties onder dit bericht.
Mike (Februari/2012)
[N.B. Deze post is ook gepubliceerd op de innovatieblog van Kennisnet, waar ik werkzaam ben als Manager van de afdeling Innovatie.]
Een boek over informatie van een gerenommeerd schrijver, journalist en biograaf die zich bezighoudt met de culturele impact van wetenschap en technologie. Niet je standaard vakantielectuur (dan lees ik nog wel eens iets langer dan 2 A4) maar het sprak me toch wel aan. Het gaat tenslotte om de grondstof van ons tijdperk. Het bleek inderdaad een pittig boek met een zeer uitputtend overzicht van de geschiedenis van informatie, van haar conceptie tot de vermeende overload van onze tijd.
Van Plato en Socrates naar Charles Babbage en Lady Lovelace
Gleick begint bij de griekse filosofen die definities bedachten voor zaken als denken, kennis, wijsheid en betekenis, het woord informatie bestond toen nog lang niet. Fast forward naar de 19e eeuw en Charles Babbage met zijn Difference Engine die tot doel had arbeidsintensieve rekentabellen automastisch te produceren. In een uitgebreide beschrijving van Babbage's dromen, obstakels en prestaties schetst Gleick op een onderhoudende manier de relatie tussen Babbage en Ada Byron-Lovelace. 's-Werelds eerste programmeur was inderdaad de dochter van de dichter Lord Byron, die bovendien een machine programmeerde die Babbage nooit heeft kunnen bouwen, zijn Analytical Machine. Deze mechanische programmeerbare computer vergde meer dan de mechanische technologie van die tijd kon bieden. Ook al had Babbage een eigen smid in dienst die zich bekwaamd had in het produceren van zeer nauwkeurige tandwielen, veren en andere onderdelen van Babbage's ontwerpen.
Shannon en Turing, grondleggers van de informatiemaatschappij
Gleick beschrijft ook uitgebreid hoe Claude Shannon als getalenteerd wiskunde het fundament heeft gelegd voor informatie theorie in zijn "Mathematical Theory for Communication" van 1948. Dit deed hij bijvoorbeeld door aan te tonen dat er geen perfecte talen bestaan waarin alles correct uit te drukken is. Mijn favoriete voorbeeld: "dit is het grootste getal dat niet in zevenenveertig lettergrepen is uit te drukken", terwijl dit statement zelf minder dan 47 lettergrepen beslaat.
Tijdgenoot Alan Turing toonde met zijn Turing machine aan dat zijn simpelste machine elke complexe computer kan simuleren waardoor bewijsvoering rond computertheorie een vlucht kon nemen. Tot op de dag van vandaag vormt hun werk een belangrijk fundament van theoretische informatica zoals dat nu in academische informatica opleidingen wordt gedoceerd.
Homo Sapiens slechts vervoermiddel voor experimenteel DNA
Het boek test wel je geduld met lange hoofdstukken over DNA als informatiefundament voor mensen. Hoewel ik moet toegeven dat Gleick beschrijving van Stephen Hawkins theorieën me zeer amuseerden. Met name Hawkins bewering dat wij als mensen slechts biologische vervoermiddelen zijn waarin ons DNA uittest welke van haar versies de beste overlevingskansen heeft en dus verder gekopieerd zou moeten worden (lees nakomelingen zou moeten kennen). Dit verklaart voor mij de onlogische voorkeur van ouders voor het overleven van hun nakomelingen (de DNA kopie) ten koste van hun eigen veiligheid. Het DNA moet worden doorgegeven, de rest is onbelangrijk...
Quantum Computing: inherent veilig
Ook het hoofdstuk over quantum mechanica testte mijn geduld en vooral mijn bevattingsvermogen. Daarin geeft Gleick even een samenvatting van wat Einstein en zijn tijdgenoten hebben bedacht en welke consequenties dit heeft voor informatie theorie. Een zeer interessante consequentie die hij daar beschrijft is dat een quantum computer, als het ons eenmaal lukt die te bouwen, door de aard van de technologie per definitie niet beinvloed kan worden. Het aftappen of kopieren van informatie in zo´n quantum computer verandert die informatie, je kunt dus altijd meten of een kopie gemaakt is van informatie. Een aantrekkelijk perspectief in een tijd waarin hacks en beveiligingsincidenten aan de orde van de dag zijn.
Het logisch systeem onder dit soort computers is overigens zo geheel anders dan onze huidige electrische binaire (0-1) computers dat het m.i. nog wel even duurt voordat we dit concept grootschalig kunnen toepassen.
Praktische conclusies
Zijn conclusies na een zeer uitvoerige reis langs de geschiedenis van informatie theorie zijn gelukkig een stuk praktischer en bijna kort van stof:
Een vraag in ons digitale tijdperk is wie ons helpt zoeken en filteren? Google? Facebook? Of je netwerk van vrienden op de diverse sociale platforms?
Mike (Januari/2012)
Ik werk bij Stichting Kennisnet als CTO en ben verantwoordelijk voor onze strategie in technologie, tevens trotse vader van 3 prachtige dochters.
Recent Comments